ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ KΕΝΤΡΙΚΟΥ NΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

 

Αν και σήµερα υπάρχει κλινική εµπειρία πολλών ετών και έχουν γίνει πολλές επιστηµονικές µελέτες, η ακριβής αιτιολογία και η παθογένεση των ενδοκράνιων ανευρυσµάτων παραµένουν ασαφείς. Πολλές µελέτες αποδεικνύουν την άµεση σχέση καπνίσµατος και υπέρτασης, ενώ υπάρχουν και εργασίες που συµπεριλαµβάνουν το ρόλο των γενετικών παραγόντων, όπως συµβαίνει στο σύνδροµο των πολυκυστικών νεφρών, το σύνδροµο Ehlers-Danlos τύπου IV, το σύνδροµο Marfan και τη νευρινωµάτωση τύπου 1.

Ιστορική αναδροµή ανευρισμάτων

Αντικείµενο της µικροχειρουργικής των ανευρυσµάτων του Κεντρικού Νευρικού Συστήµατος (ΚΝΣ) αποτελούν τα ραγέντα ανευρύσµατα καθώς και τα µη ραγέντα ανευρύσµατα. Ήδη στην Αρχαία Αιγυπτιακή γραµµατεία (2000 πΧ The EbersPapyrus) και αργότερα στην Αρχαία Ελλάδα (400 πΧ Ιπποκράτης, 160 µΧ Γαληνός) γίνεται µία προσπάθεια συµπτωµατικής αντιµετώπισης παθήσεων του κεντρικού νευρικού συστήµατος. Το 1664 µΧ, ο ThomasWillis περιγράφει την ανατοµία των αγγείων του εγκεφάλου και γύρω στο 1812 γίνεται η πρώτη αναγνώριση των ραγέντων ενδοκράνιων αγγείων και συσχετίζονται τα ευρήµατα παθολογοανατοµικά από τους Cheyne και William Cull. Πρώτος ο Victor Horsley, το 1885, απολινώντας χειρουργικά την έσω καρωτίδα θα καταφέρει να αντιµετωπίσει ραγέν ανεύρυσµα και αυτό θα αποτελέσει τη µόνη εφικτή χειρουργική παρέµβαση για τη θεραπεία των ενδοκράνιων ανευρυσµάτων µέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Μεγάλο σταθµό στη θεραπεία των ανευρυσµάτων αποτέλεσε η εφαρµογή της οσφυονωτιαίας παρακέντησης, το 1891, από τον HeinrichQuincke καθώς και η σύλληψη της ιδέας της αγγειογραφίας των αγγείων του εγκεφάλου από τον EdgarMoniz, το 1920. Στις 2 Απριλίου 1931, ο Norman Dott πραγµατοποιεί την πρώτη ενδοκράνια επέµβαση για ανεύρυσµα µε την τεχνική του wrapping, ενώ στις 3 Μαρτίου 1937 ο WalterDandy εκτελεί τον πρώτο εκλεκτικό αποκλεισµό ανευρύσµατος µε silverclip.

Ιστορία των clips

Ακρογωνιαίο λίθο της µικροχειρουργικής των ανευρυσµάτων αποτελεί η τοποθέτηση clips για την αναδιαµόρφωση του αυλού του αγγείου και του θόλου του ανευρύσµατος. Από τα µέσα του ’70 το clipping φαίνεται να καθιερώνεται ως η καλύτερη µέθοδος αντιμετώπισης ανευρύσµατος. Τεχνικά προβλήµατα λύθηκαν από τους Yasargil και Sugita, οι οποίοι στο διάστηµα 1980 – 1990 ανέπτυξαν 50 – 100 διαφορετικά σχήµατα clips.

Ιστορία του µικροσκοπίου στη Νευροχειρουργική

Η χρήση του χειρουργικού µικροσκοπίου ξεκίνησε το 1923 από ωτορινολαρυγγολόγους (Holmgren, Shambaugh, Simpson-Hall), ενώ η εφαρµογή του στη Νευροχειρουργική οφείλεται στους Jacobson, Donaghy, Kurze, Doyle 1962, Pool, Colton 1965, Rand, Janetta 1967. Τον ίδιο χρόνο, η µονογραφία του Yasargil σηµατοδότησε την εµφάνιση ολόκληρου του φάσµατος της µικρονευροχειρουργικής για τη νευροχειρουργική. Μέχρι το 1958, είχαν αντιµετωπιστεί περίπου 600 ανευρύσµατα. Σήµερα, αντιµετωπίζονται 60.000 – 70.000 αγγειακές ανωµαλίες ανά έτος, παγκοσµίως.

Ανευρίσματα στην Σύγχρονη εποχή

Στις ηµέρες µας, η διάγνωση των ενδοκράνιων ανευρυσµάτων γίνεται µε τη βοήθεια της Αξονικής τοµογραφίας, της τρισδιάστατης Αξονικής αγγειογραφίας, της Μαγνητικής τοµογραφίας, της Μαγνητικής αγγειογραφίας, της Ψηφιακής αφαιρετικής αγγειογραφίας καθώς και το συνδυασµό αυτών.

Η χειρουργική αντιµετώπιση του ανευρίσματος σήµερα - στόχοι

Με τη διάδοση της σύγχρονης τεχνολογίας ετέθησαν παράλληλα και νέοι στόχοι, οι οποίοι, πέρα από την αποµόνωση από την κυκλοφορία του ανευρύσµατος, έχουν ως σκοπό τη διατήρηση της βατότητας των αγγείων (προσαγωγού – απαγωγού διατιτραινόντων) καθώς και τη διατήρηση της ακεραιότητας του εγκεφάλου (ανατοµικά – λειτουργικά). Για την εφαρµογή αυτών των αξιώσεων, ο αποκλεισµός του ανευρύσµατος από την κυκλοφορία επιτυγχάνεται µε 2 τρόπους και τους συνδυασµούς τους:

1. ανοιχτό χειρουργείο (clipping)

2. εµβολισµός (coiling)

3. συνδυασµός (χειρουργείο ήδη εµβολισθέντος ανευρύσµατος)

4. συνδυασµός (εµβολισµός ήδη χειρουργηθέντος ανευρύσµατος)

Η χειρουργική αντιµετώπιση των ανευρυσµάτων

Υπάρχει διαφορά ανάµεσα στην επείγουσα χειρουργική των ραγέντων ανευρυσµάτων, των µη ραγέντων ανευρυσµάτων καθώς και των ανευρυσµάτων που έχουν ήδη εµβολισθεί.

Στην περίπτωση των ασθενών µετά από αιφνίδια ρήξη, η χειρουργική παρέµβαση δεν ακολουθεί τους τυπικούς κανόνες αντιµετώπισης των εγκεφαλικών ανευρυσµάτων. Λόγω της υψηλής συχνότητας επαναιµορραγίας (22%), επιβάλλεται η ανακούφιση της ενδοκρανίου υπερτάσεως δια της µερικής ή πλήρους αφαιρέσεως του αιµατώµατος και οπωσδήποτε η επιτυχής απολίνωση του ανευρύσµατος. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα αντιµετωπίσεως αγγειόσπασµου µε την τοπική χορήγηση αγγειοδιασταλτικών, ενώ επί οξείας υδροκεφαλίας ή µεγάλης ενδοκοιλιακής αιµορραγίας, τοποθετείται αρχικά εξωτερική κοιλιακή παροχέτευση.

Στην περίπτωση των µη ραγέντων ανευρυσµάτων, η αντιµετώπιση δεν είναι υποχρεωτική και η απόφαση εξαρτάται από:

1.Το µέγεθος και το σχήµα των ανευρυσµάτων

2.Την ηλικία του ασθενούς

3.Την εντόπιση των ανευρυσµάτων (πρόσθια / οπίσθια εγκεφαλική κυκλοφορία, υπερσκηνίδια / υποσκηνίδια)

Γενικά, η άποψη που επικρατεί είναι ότι:

• Ανεύρυσµα> 4 mm και ηλικία κάτω των 50 ετών, χρήζει αντιµετώπισης.

• Aνεύρυσµα> 4 mm και ηλικία 50 – 60 ετών, συντηρητικά ή αντιµετώπιση.

• Ανεύρυσµα> 6 mm και ηλικία άνω των 60 ετών και µικρότερη των 80 ετών, συντηρητικά ή αντιµετώπιση.

• Ανεύρυσµα< 6 mm και ηλικία 70 – 80 ετών, γίνεται εξατοµίκευση.

Η απόφαση πρέπει να λαµβάνεται ανάλογα µε την πιθανότητα ρήξης του ανευρύσµατος. Ο χειρουργός θα πρέπει να έχει την ικανότητα και την εµπειρία να προσφέρει στον ασθενή µικρότερο ποσοστό επιπλοκών από την πιθανότητα της ρήξης που έχει η φυσική πορεία της νόσου.

Τέλος, στην περίπτωση χειρουργικής απολίνωσης ατελώς εµβολισθέντων ανευρυσµάτων η τεχνική είναι πιο απαιτητική λόγω της ύπαρξης των υλικών του εµβολισµού που τροποποιούν τον υπολειπόµενο αυχένα. Η ολοκληρωτική ή µερική αφαίρεση τέτοιων υλικών (π.χ. coils) είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, λόγω συµφύσεων και κινδύνου αιµορραγίας λόγω εξελκυσµού.

Η τεχνική αντιµετώπισης ανευρυσµάτων

Η πιο διαδεδοµένη προσπέλαση για την αντιµετώπιση των ανευρυσµάτων είναι η πτεριονική ή αλλιώς µετωπο-κροταφο-βρεγµατική κρανιοτοµία.

Με σύµµαχο την τεχνολογία, επιτρέπεται ο ακόµη ασφαλέστερος έλεγχος πλήρους αποκλεισµού µε τη διεγχειρητική DSA, το διεγχειρητικό Doppler όπως και τη χρήση IndocyanineGreenVideography (ICG). Οπωσδήποτε, η τεχνική της παρακέντησης µε λεπτή βελόνα εφαρµόζεται έτσι ώστε το ανεύρυσµα να συρρικνώνεται, επιτρέποντας έτσι την επισκόπηση των τυφλών σηµείων.

Ο ασθενής αφυπνίζεται και µεταφέρεται σε Μονάδα Αυξηµένης Φροντίδας ώστε να παρακολουθούνται συστηµατικά οι ζωτικές του λειτουργίες, τα πρώτα 24ώρα. Μετά τον µετεγχειρητικό έλεγχο, µε αξονική τοµογραφία, ο ασθενής επιστρέφει στο θάλαµό του εντός της κλινικής και την 7η µετεγχειρητική ηµέρα, µετά την κοπή των ραµµάτων, λαµβάνει εξιτήριο.

Έλεγχος στο γενικό πληθυσµό για ανεύρισμα

Τα πιθανά οφέλη από τον έλεγχο του γενικού πληθυσµού για ασυµπτωµατικά ανευρύσµατα ενδοκράνιας κυκλοφορίας δεν έχουν ακόµη ποσοτικοποιηθεί. Το µόνο δικαιολογηµένο screening που προτείνεται είναι αυτό στους συγγενείς πρώτου βαθµού, σε οικογένειες µε δύο ή περισσότερα περιστατικά σε ηλικία 20-50 ετών.  

Πίνακας 1 - Ποσοστό εντοπισµού των ασυµπτωµατικών ανευρισµάτων ενδοκράνιας κυκλοφορίας

Πληθυσµός  (%)

Γενικός πληθυσµός 0.5-2.0

Πρώτου βαθµού συγγενείς µε ένα πάσχον µέλος 2-4

Νόσος πολυκυστικών νεφρών 5-10

Νόσος πολυκυστικών νεφρών και οικογενειακό ιστορικό ενδοκρ. ανευρύσµατος 10-25

Γεώργιος Ορφανίδης, Διευθυντής Νευροχειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.

Κύστεις μαστών: Τι είναι και πως αντιμετωπίζονται

Ευάγγελος Φιλόπουλος

Οι κύστεις στους μαστούς είναι ένα πολύ συχνό εύρημα. Ιδιαίτερα με την ευρύτερη χρήση του υπερηχογραφήματος και τη βελτίωση των μηχανημάτων που το κάνουν έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των γυναικών στις οποίες διαπιστώνεται η ύπαρξη κύστεων. Υπολογίζεται δε ότι περίπου ένα  ποσοστό περίπου 10% των γυναικών θα χρειαστεί ιατρική βοήθεια γι΄ αυτό το λόγο.

Η ύπαρξη των κύστεων είναι πολύ συχνή στην παραγωγική ηλικία της γυναίκας, ιδιαίτερα κοντά στην ηλικία της  εμμηνόπαυσης. Αντίθετα στις μεγάλης ηλικίας γυναίκες οι κύστεις είναι πλέον μία σπανιότητα.

Διακρίνουμε δύο ειδών κύστεις: τις μικρές κύστεις, με μέγεθος ελάχιστων χιλιοστών και τις μεγαλύτερες κύστεις (ή  μακροκύστεις) που μπορούν να φτάσουν σε μέγεθος αρκετά εκατοστά.

Η δημιουργία των κύστεων ξεκινά από αυτό που ονομάζεται τελική πορο-λοβιακή μονάδα, (στο σχήμα προσδιορίζεται με κίτρινο μαρκαδόρο) δηλ. την περιοχή όπου οι αδενοκυψέλες ( με πράσινο χρώμα) ενώνονται με τους μικρούς πόρους (με γαλάζιο χρώμα), οι οποίοι στη συνέχεια ενώνονται με τους διπλανούς τους και σχηματίζουν μεγαλύτερους πόρους (segmental ducts) που με τη σειρά τους θα ενωθούν για να σχηματίσουν τους μεγάλος γαλακτοφόρους πόρους (lactiferous duct) οι οποίοι καταλήγουν στη θηλή.

Αυτή η μικρή ανατομική περιοχή ( η τελική πορο-λοβιακή μονάδα) είναι η έδρα πολλών παθήσεων του μαστού ( ακόμα και του καρκίνου).
Όταν πολλές διευρύνσεις – κυστικές διογκώσεις γειτονικών πορο-λοβιακών μονάδων συνενωθούν μεταξύ τους σχηματίζονται οι μεγάλες κύστεις, η διάμετρος των οποίων, όπως αναφέρθηκε,  μπορεί να φτάσει αρκετά εκατοστά.
Συνήθως οι περισσότερες κύστεις δεν προκαλούν συμπτώματα και δεν γίνονται αντιληπτές από την ασθενή ή από τον γιατρό που την ψηλαφά.  Οι μεγάλες κύστεις, όμως, ιδιαίτερα αν βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του μαστού (κοντά στο δέρμα), συχνά είναι ψηλαφητές (αγχώνοντας τις γυναίκες που όταν τις πιάσουν, επειδή έχουν την μορφή ενός όγκου, νομίζουν ότι πρόκειται για καρκίνο). Η σύσταση τους είναι υπόσκληρη έως σκληρή και έχουν ομαλή επιφάνεια. Αν μεσολαβεί μεταξύ κύστεως και δέρματος άφθονος μαζικός ιστός, η επιφάνεια μπορεί να ψηλαφάται ως μικροοζώδης.  Οι βαθύτερες κύστεις είναι πιο δύσκολο να ψηλαφηθούν. Επίσης, μία κύστη μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα παρόμοια του καρκίνου, όπως π.χ. να ρυτιδώσει το δέρμα.  Μερικές φορές οι κύστεις είναι επώδυνες (ιδιαίτερα αν πιεστούν έντονα, όπως συμβαίνει κατά την διενέργεια της μαστογραφίας).

Ο γιατρός με την ψηλάφηση δύσκολα μπορεί να καταλάβει αν ο όγκος που πιάνει είναι κύστη ή όχι. Για να κάνει τη διάγνωση πρέπει η γυναίκα να υποβληθεί σε απεικονιστικές εξετάσεις. Εφόσον είναι πάνω από 40 η πρώτη εξέταση που θα συστήσει ο γιατρός είναι η μαστογραφία. Μία κύστη φαίνεται μαστογραφικά, είτε είναι ψηλαφητή, είτε όχι, ως μία σκίαση (μάζα) που έχει ομαλά όρια.

Όμως, η μαστογραφία δεν έχει τη δυνατότητα να διακρίνει αν η μάζα που φαίνεται σ’ αυτήν  περιέχει υγρό (άρα είναι κύστη) ή είναι συμπαγής (οπότε μπορεί να είναι ένας όγκος, όπως π.χ. ένα ινοαδένωμα ή ένας καρκίνος). Αυτή την ικανότητα διαθέτει το υπερηχογράφημα, γι’ αυτό και αποτελεί την πιο καλή απεικονιστική εξέταση για τη διάγνωση των κύστεων. Σε γυναίκες νεότερες των 40 ετών, αλλά και στις μεγαλύτερες με τέτοια αδιευκρίνιστα ευρήματα,  συνιστάται να γίνεται υπερηχογραφικός έλεγχος. 

Η μαγνητική μαστογραφία στις περιπτώσεις ύπαρξης κύστεων, μπορεί να διακρίνει το εύρημα, αλλά επειδή είναι χρονοβόρα, κοστίζει πολύ και δεν δίνει καλύτερα αποτελέσματα από το υπερηχογράφημα, δεν αποτελεί εξέταση εκλογής.
Οι κύστεις δεν αποτελούν προκαρκινικό στάδιο, ούτε θεωρούνται παράγοντας αυξημένου κινδύνου. Σε ειδικές περιπτώσεις υπάρχουν ορισμένες μελέτες που έχουν δείξει μία μικρή αύξηση του κινδύνου εμφάνισης αργότερα καρκίνου του μαστού στο στήθος της γυναίκας (όχι μετατροπή της κύστης σε καρκίνο).

Ποια είναι η αντιμετώπιση όταν διαγνωστεί η  ύπαρξη κύστεως ή κύστεων σε μία γυναίκα;
Τις μεν μικρές κύστεις δεν τις πειράζουμε, ούτε αποτελούν εύρημα που θα ανησυχήσει τον γιατρό.
 Η αντιμετώπιση των μεγάλων κύστεων (αυτών που τις ψηλαφάμε ή είναι πολύ μεγάλες) γίνεται με την παρακέντηση τους και το άδειασμα του υγρού που περιέχουν. Η παρακέντηση δεν πονάει. Το υγρό που αναρροφάται δεν στέλνεται για κυτταρολογική εξέταση παρά μόνο αν αυτό είναι αιματηρό.

Το τυπικό χρώμα μίας κύστης είναι βαθυπράσινο ή ορώδες (πηχτό). Αν η κύστη βρίσκεται βαθιά μέσα στο στήθος και είναι μεγάλη, τότε μπορεί να παρακεντηθεί με τη βοήθεια του υπερηχογράφου (με τον οποίον εντοπίζεται η κύστη και καθοδηγείται ο εξεταστής να σπρώξει τη βελόνα προς αυτήν)

Αν μία κύστη έχει παρακεντηθεί τουλάχιστον 3 φορές και συνεχίζει να υποτροπιάζει, δηλ. να ξαναγίνεται στο ίδιο σημείο, τότε έχει ένδειξη η χειρουργική αφαίρεση της. Ο γιατρός που παρακεντά μία κύστη πρέπει να φροντίσει ώστε να μην αφήσει περιεχόμενο μέσα σ’ αυτήν, γιατί τότε είναι πιθανό η κύστη να ξαναγεμίσει. Όταν προηγουμένως αναφέρθηκε η ανάγκη αφαίρεσης σε περιπτώσεις υποτροπής, αυτό αφορά κύστη που έχει παρακεντηθεί και αδειάσει πλήρως.

Όταν γίνει παρακέντηση μιας ή περισσότερων κύστεων (γιατί πολλές γυναίκες έχουν περισσότερες της μίας κύστεις) τότε συνιστάται να γίνει ένα νέο υπερηχογράφημα αργότερα (μετά ένα τρίμηνο) για να ελεγχθεί το αν η κύστη εξαφανίστηκε ή όχι.
Αν το εσωτερικό της κύστης έχει παχύρευστο περιεχόμενο (π.χ. μετά από μία αιμορραγία) ή το τοίχωμα της είναι πεπαχυσμένο ή ανώμαλο (κάτι που συμβαίνει στο 5% των περιπτώσεων), τότε αυτή χαρακτηρίζεται ως σύνθετη ή επιπεπλεγμένη ή άτυπη κύστη) και είναι χρήσιμο να γίνει κυτταρολογική εξέταση του αναρροφηθέντος από την παρακέντηση υγρού. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να γίνει χειρουργική αφαίρεση, ιδιαίτερα αν τα ευρήματα από τις εξετάσεις δεν είναι ξεκάθαρα.

Συμπερασματικά: Οι κύστεις είναι ένα συχνό εύρημα, ιδιαίτερα γύρω από την εμμηνόπαυση. Η καλύτερη μέθοδος διάγνωσης τους είναι το υπερηχογράφημα. Η αντιμετώπιση τους αφορά μόνο τις μεγάλες κύστεις και γίνεται με απλή παρακέντηση τους. Σε υποτροπές της ίδιας κύστης, σε επιπεπλεγμένες κύστεις και σε ύποπτο ή αβέβαιο κυτταρολογικό εύρημα, τότε μπορεί να συστηθεί η χειρουργική θεραπεία. Η ύπαρξη κύστεων δεν σημαίνει ότι η γυναίκα βρίσκεται σε προκαρκινικό στάδιο.

Ευάγγελος Φιλόπουλος

Ο Ευάγγελος Φιλόπουλος είναι Χειρουργός, Διευθυντής Κλινικής Μαστού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» και Πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, 

mail: efilopoulos@yahoo.gr

Βρείτε τον Ευάγγελο Φιλόπουλο στο Facebook, στο pinterest και διαβάστε τις αναρτησεις του στο tumblr

Ανεύρυσμα στο κεφάλι - Πώς θα αναγνωρίσετε τη ρήξη πριν να είναι πολύ αργά

 

Ανεύρυσμα ονομάζεται η αποδυνάμωση που παρατηρείται σε κάποιο σημείο του τοιχώματος ενός αιμοφόρου αγγείου, η οποία επιτρέπει να σχηματιστεί στο σημείο αυτό ένα εξόγκωμα, καθώς το αίμα διαπερνά το αγγείο και ασκεί πίεση. Το ανεύρυσμα μοιάζει με ένα μικρό μπαλόνι που μπορεί να «σκάσει» οποιαδήποτε στιγμή.

Η ρήξη του ανευρύσματος αποτελεί επείγουσα κατάσταση. Εάν το ανεύρυσμα έχει σχηματιστεί σε αιμοφόρο αγγείο του εγκεφάλου, η ρήξη συνεπάγεται ότι διαρρέει αίμα στους γύρω ιστούς.

Το ανεύρυσμα δεν γίνεται αντιληπτό εκτός κι αν επέλθει η ρήξη. Εκτιμάται ότι ποσοστό 6-9% του πληθυσμού έχει ανεύρυσμα χωρίς να το γνωρίζει.

Η ρήξη βέβαια δεν συμβαίνει πάντα. Μάλιστα, ακόμη κι αν το ανεύρυσμα εντοπιστεί έγκαιρα, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια εξέτασης (π.χ. μαγνητική ή άλλη απεικονιστική εξέταση), οι γιατροί δεν συνιστούν κάποια θεραπευτική παρέμβαση εκτός κι αν το μέγεθός του είναι αρκετά μεγάλο ή αν ο ασθενής έχει οικογενειακό ιστορικό ρήξης ανευρύσματος.

Τι συμβαίνει κατά τη ρήξη του ανευρύσματος

Εάν η ρήξη του ανευρύσματος συμβεί αιφνιδίως, διαρρέει αίμα για μερικά δευτερόλεπτα έως ότου τα αιμοπετάλια σχηματίσουν στο σημείο αιματόπηγμα (θρόμβο). Σε ορισμένους ασθενείς, μερικές ημέρες ή εβδομάδες πριν τη ρήξη παρατηρούνται μικρές «διαρροές» αίματος από το σημείο του ανευρύσματος. Το αίμα που διαρρέει αυξάνει την πίεση εντός του κρανίου και διαταράσσει τη φυσιολογική ροή αίματος προς τον εγκέφαλο.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις ο κίνδυνος θανάτου είναι μεγάλος εάν ο ασθενής δεν μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο. Ποσοστό 30-50% των ασθενών χάνουν τη ζωή τους έπειτα από ρήξη του ανευρύσματος.

Ενδείξεις και συμπτώματα

Το συνηθέστερο και πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ρήξης του ανευρύσματος στον εγκέφαλο είναι ο πολύ δυνατός πονοκέφαλος. Ορισμένοι άνθρωποι που το έχουν βιώσει το περιγράφουν σαν έναν κεραυνό που χτυπά απευθείας επάνω στο κεφάλι. Ο πόνος μπορεί να εκδηλώνεται σε οποιοδήποτε σημείο του κεφαλιού, συχνά όμως εστιάζεται πίσω από τα μάτια.

Ο πονοκέφαλος συνοδεύεται συχνά από δυσκαμψία στον αυχένα, μούδιασμα στο πρόσωπο και ευαισθησία στο φως. Άλλα πιθανά συνοδά συμπτώματα είναι η επιληπτική κρίση, η αδυναμία στα άκρα, η θολή ή διπλή όραση και το έντονο αίσθημα κόπωσης.

Εάν εκδηλώνετε τα παραπάνω συμπτώματα ή ένα άτομο που γνωρίζετε έχει παρόμοιες ενοχλήσεις, απαιτείται να καλέσετε άμεσα ασθενοφόρο ή να μεταβείτε στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Η άμεση παρέμβαση των γιατρών μπορεί να αποκαταστήσει την πίεση και το ροή αίματος εντός του κρανίου και να σώσει τη ζωή του ασθενούς.

iatrikanea

ΥΓΕΙΑΣ ΔΡΟΜΟΙ: Ανεύρυσμα στο κεφάλι - Πώς θα αναγνωρίσετε τη ρήξη...

ΥΓΕΙΑΣ ΔΡΟΜΟΙ: Ανεύρυσμα στο κεφάλι - Πώς θα αναγνωρίσετε τη ρήξη...: Ανεύρυσμα ονομάζεται η αποδυνάμωση που παρατηρείται σε κάποιο σημείο του τοιχώματος ενός αιμοφόρου αγγείου, η οποία επιτρέπει να σχημα...