Ιδανική στάση σώματος: Πώς καθόμαστε σωστά

Τι σημαίνει ''ίσια πλάτη''; Έχουμε όλοι την ίδια κατασκευή στο σκελετό μας; Ποιες στάσεις σώματος είναι σωστές και ποιες λάθος.

Δημοσίευση: 18 Απριλίου 2016

Γράφει: Σακελλαρίου Κωνσταντίνος
Φυσικοθεραπευτής, ΡΤ-ΟΜΤ

Από μικρή ηλικία ακούμε από τους γονείς και τους δασκάλους μας ότι πρέπει να κρατάμε το σώμα μας σε «σωστή στάση». Μεγαλώνοντας, όταν… δεν ακούμε πλέον τους γονείς μας, ακούμε τους γιατρούς, τους φυσικοθεραπευτές, τους γυμναστές κ.α να μιλάνε και αυτοί για τη σωστή στάση.

Αλίμονο δε, εάν κάποια στιγμή μας πιάσει ένας πόνος! Ο ένοχος, συχνά είναι προφανής και δεν είναι άλλος από την «κακή στάση που έχουμε». Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι πολύ συχνά δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των διαφόρων ειδικών για το τι ακριβώς είναι η σωστή ή λάθος στάση. Θα πει κανείς, «να στέκεσαι με την πλάτη ίσια». Τι σημαίνει «ίσια πλάτη»; Έχουμε όλοι την ίδια κατασκευή στο σκελετό μας; Προφανώς και όχι. Ποιες από τις παρακάτω στάσεις είναι σωστές και ποιες λάθος;

Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι γεννιόμαστε με μια συγκεκριμένη σκελετική κατασκευή, η οποία για εμάς είναι δεδομένη και μπορεί να έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως αυξημένη λόρδωση στη μέση, για παράδειγμα, ή κύφωση στο θώρακα. Μπορεί όμως να γεννηθούμε και με μια «ιδανική» σπονδυλική στήλη και εμείς να υιοθετήσουμε στην πορεία της ζωής μας μια άλλη στάση, πολύ διαφορετική από αυτήν. Το καλό είναι ότι, σύμφωνα με τη Scoliosis Research Society, «Η σκολίωση δεν δημιουργείται από σήκωμα βαρειών αντικειμένων, αθλητικές δραστηριότητες, στάσεις κατά τον ύπνο ή την όρθια θέση καθώς και ήπια ανισοσκελία» . Τότε θα αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο τα έχουν βάλει όλοι με τη «λανθασμένη» στάση; Η αλήθεια όπως πάντα, είναι κάπου στη μέση.

Επειδή η σπονδυλική στήλη του καθενός είναι διαφορετική, οι καθημερινές δραστηριότητες επίσης διαφέρουν, όπως επίσης διαφέρει η φυσική κατάσταση των ιστών του σώματος και η αντοχή τους σε φορτίσεις. Είναι δύσκολο, λοιπόν, να είναι κανείς απόλυτος.

Πώς μπορεί να εξηγήσει κάποιος τα χαμηλά ποσοστά εμφάνισης οσφυαλγίας για παράδειγμα σε πληθυσμούς που εργάζονται σκληρά σε κακή στάση;

Τελικά ποιο είναι το σημαντικό; Η «ιδανική στάση» ή κάτι άλλο; Οι άνθρωποι που εργάζονται χειρωνακτικά, και μάλιστα από μικρή ηλικία, πιθανόν να αναπτύσσουν προσαρμογές και τεχνικές χρήσης του σώματός τους με τρόπο τέτοιο που να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους αποτελεσματικά, σε βάθος χρόνου και χωρίς να υποφέρουν. Η διαφορά των ατόμων αυτών από το μέσο πολίτη του δυτικού κόσμου είναι ότι ο τελευταίος κάνει κατά κανόνα καθιστική ζωή, έχει υψηλά ποσοστά άγχους που πολλές φορές είναι άσχετα με τη σωματική επιβάρυνση, δεν γυμνάζεται, τρώει άσχημα και είναι δέκτης μεγάλου όγκου παραπληροφόρησης σε θέματα υγείας, με αποτέλεσμα να υιοθετεί απόψεις και πεποιθήσεις οι οποίες συμβάλλουν στη διατήρηση ενός φαύλου κύκλου.
Αυτό που τελικά συμβαίνει, είναι ένας συνδυασμός πολλών επιμέρους «μικρών κακών», ένα εκ των οποίων είναι η λεγόμενη «κακή στάση». Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι έχει πλέον αποδειχθεί ότι η ψυχική μας διάθεση επηρεάζει και τη στάση του σώματός μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η ενοχοποίηση της στάσης είναι κάτι το εύκολο, μια και οι αλλαγές στη στάση φαίνονται, ενώ οι αλλαγές στην ψυχοσωματική μας ισορροπία δεν είναι πάντα ούτε εμφανείς, ούτε εύκολο να συσχετιστούν με τα μυοσκελετικά συμπτώματα πάντα.

Τελικά ποια ορίζεται ως «κακή στάση»; Θα μπορούσε να πεις κάποιος ότι είναι αυτή η οποία βάζει το σώμα σε μια ακραία θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Χμ! Τότε κάτι λάθος πρέπει να κάνουν οι Ιάπωνες οι οποίοι κάθονται εδώ και πολλές γενιές στα γόνατά τους, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες που ακολουθούν.

Μπορεί συνεπώς κάποιος να υιοθετήσει μια ευθυτενή στάση για πολλή ώρα; Η απάντηση είναι όχι. Όσο ωραία ή «σωστή» και να φαίνεται, η διατήρηση για πολύ χρόνο μιας τέτοιας στάσης θα οδηγήσει σε μυοσκελετικές και άλλες ενοχλήσεις.

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα περί ιδανικής στάσης, σχετίζεται με το κατά πόσο η στάση αυτή είναι μέρος ενός πολιτισμού (βλέπε Ιαπωνία) και των προσαρμογών που έχουν γίνει στο σώμα, τη φυσική κατάσταση και τον τρόπο ζωής του ατόμου και το χρόνο που κάποιος διατηρεί μια στάση. Είναι ένα ζήτημα με πολλούς παράγοντες. Η διατήρηση μιας στάσης για την οποία το σώμα δεν είναι ούτε προετοιμασμένο, ούτε έχει τους μηχανισμούς προσαρμογής επί μακρόν, θα οδηγήσει κάποια στιγμή σε ενοχλήσεις. Αν κάποιος αλλάζει τη στάση του μέσα στην ημέρα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχει ενοχλήσεις, ή οι όποιες ενοχλήσεις έχει είτε θα είναι μικρής έντασης, ή θα διαρκούν λίγο. Το πιθανότερο είναι ότι θα συμβούν και τα δυο.

Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος της πόλης είναι η αποφυγή όσο το δυνατόν περισσότερο της καθιστικής ζωής, και επειδή αυτό δεν είναι πάντα εφικτό η αποφυγή της διατήρησης του σώματος σε ακραίες θέσεις που οδηγούν σε τοπική ισχαιμία κάποιων ιστών του σώματος και σε παρατεταμένες φορτίσεις για τις οποίες το σώμα δεν είναι μαθημένο. Όπως αυτές:

Η αλλαγή της θέσης κατά διαστήματα και η κίνηση σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που βρισκόταν πριν είναι μια απλή και εύκολη οδηγία για την αποφυγή συμπτωμάτων. Τέλος, η σωστή διαχείριση του στρες, η ποιότητα του ύπνου, του φαγητού και άλλων παραγόντων μπορούν να βοηθήσουν την ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

Δείτε παρακάτω μερικές απλές κινήσεις που βοηθούν όσους κάνουν καθιστική ζωή:

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε επίσης:
1. http://www.srs.org/greek/patient_and_family/
2. https://www.painscience.com/articles/posture.php
3. https://www.painscience.com/articles/posture.php#sec_poor
4. https://www.painscience.com/articles/posture.php#sec_matter

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: Ποια δάχτυλα επηρεάζονται – Τι ασκήσεις να κάνετε

• Από Μιχάλης Θερμόπουλος
 
• 07 Μαρτίου 2016
 
• 18:00

Το μεσαίο νεύρο και πολλοί τένοντες περνούν μέσα από το αντιβράχιο σας στο χέρι σας. Και όλα διέρχονται από ένα μικρό πέρασμα στον καρπό σας που ονομάζεται καρπιαίος σωλήνας.

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα εκδηλώνεται με ένα μούδιασμα, “μυρμήγκιασμα”, αδυναμία και πόνο στο χέρι σας, λόγω της πίεσης στο μέσο νεύρο που διέρχεται από τον καρπό σας.

Η πίεση στο μέσο νεύρο μπορεί να προκληθεί από κάποια τοπική διόγκωση (οίδημα) ή οτιδήποτε που θα κάνει τον καρπιαίο σωλήνα μικρότερο.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί, εκτός από τα δάχτυλα, να έχουν πόνο πιο ψηλά στο χέρι τους μέχρι και τον αγκώνα τους.

Τα συμπτώματα (πόνος) πιο συχνά εκδηλώνονται στον αντίχειρα, τονδείκτη, το μεσαίο δάχτυλο και το ήμισυ του παράμεσου, όπως βλέπετε και στο σχεδιάγραμμα που ακολουθεί.

Στην ίδια εικόνα, μπορείτε να δείτε και μερικές απλές ασκήσεις που μπορείτε να κάνετε για να ανακουφίσετε τους πόνους από το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

Εάν έχετε προβλήματα με τα άλλα δάκτυλα σας, αλλά το μικρό σας δάχτυλό είναι μια χαρά, τότε αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι πάσχετε από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ένα διαφορετική νεύρο που δίνει την αίσθηση στο μικρό δάχτυλο.

http://www.webmd.com/

ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΠΙΑΣΙΜΟ;

Άρθρο του  Φυσικοθεραπευτή Χαράλαμπου Τιγγινάγκα, MT, CST, MNT

"Πιάσιμο στους μύες"

 

Το πιάσιμο είναι μια αίσθηση, όχι απλά ένδειξη μηχανικής επιβάρυνσης!

Όταν κάποιος παραπονιέται πως είναι "πιασμένος" σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος του, αυτό μπορεί να σχετίζεται με διαφορετικές καταστάσεις.

Απαιτείται διερεύνηση, καθώς μπορεί να σχετίζεται:

- με μειωμένο εύρος κίνησης,
- ή το εύρος κίνησης είναι φυσιολογικό, αλλά το τελικό εύρος κίνησης δυσκολεύει ή απαιτεί επιπλέον προσπάθεια,
- ή το πρόβλημα δεν είναι πραγματικά η κίνηση αλλά το γεγονός ότι η περιοχή δεν χαλαρώνει σχεδόν ποτέ,
- ή ενώ η περιοχή είναι χαλαρή υπάρχει μια αίσθηση κακουχίας που δεν τη λες πόνο

Αυτή η ασάφεια σημαίνει ότι η αίσθηση του "πιασίματος", είναι ακριβώς αυτό... "μια αίσθηση". Δεν ταυτίζεται με υπερβολική ένταση, ή δυσκαμψία, ή συρρίκνωση. Για παράδειγμα μπορεί να υπάρχει αίσθηση πιασίματος στις γάμπες και αν ζητήσεις από τον ασθενή να σκύψει να ακουμπήσει τις παλάμες του στο πάτωμα, να το κάνει με ευκολία, αντίθετα κάποιος που δεν έχει αυτή την αίσθηση να μη μπορεί ούτε καν να πλησιάσει το πάτωμα.

Γιατί λοιπόν υπάρχει η αίσθηση "πιασίματος" σε κάποιο μυ, παρόλο που είναι χαλαρός;

Ο πόνος είναι γνωστό πως δεν σημαίνει απαραίτητα βλάβη ιστού. Ο πόνος είναι η αίσθηση κινδύνου που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος. Αυτή η αντίληψη δεν είναι πάντοτε αληθής. Δηλαδή πρόκειται για ενεργοποίηση ενός συναγερμού, που κάποιες φορές μπορεί να αποδειχθεί λανθασμένος.

Πιθανόν κάτι ανάλογο να συμβαίνει και με την αίσθηση του "πιασίματος". Η αίσθηση προκαλείται όταν στο υποσυνείδητο φτάσει η πληροφορία (σωστή ή λάθος) ότι υπάρχει κίνδυνος στον μυ, που απαιτεί αντίδραση με τη μορφή μυϊκής προστατευτικής σύσπασης. Ποιος όμως μπορεί να είναι ο κίνδυνος που ενεργοποιεί μια τέτοια αντίδραση; Σίγουρα δεν είναι η σύσπαση, οι μύες είναι κατασκευασμένοι για σύσπαση. Ο κίνδυνος βρίσκεται στην απουσία επαρκούς ξεκούρασης ή στη μειωμένη αιματική ροή, που μπορεί να οδηγήσει σε μεταβολικό στρες, ενεργοποιώντας αισθητικούς υποδοχείς, ευαίσθητους σε χημικές αλλαγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το "φαινόμενο του ερπυσμού - creep phenomenon", δηλαδή το φαινόμενο που προκαλείται όταν η δύναμη, που ασκείται σε κάποιο ιστό, παραμένει σταθερή για αρκετό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα την παραμόρφωση του. Το φαινόμενο αυτό περιγράφεται από τον McKenzie ως σύνδρομο στάσης:

Σύμφωνα με τον McKenzie το «Σύνδρομο Στάσης» είναι μια οδυνηρή διαταραχή, που προκαλείται από την παρατεταμένη στατική φόρτιση των φυσιολογικών, κατά τα άλλα μαλακών ιστών, μέχρι που αυτή η μηχανική καταπόνηση να προκαλέσει δυσφορία. Ο πόνος στο Σύνδρομο Στάσης προκαλείται, είτε εξαιτίας της μηχανικής παραμόρφωσης των μαλακών ιστών, είτε από αγγειακή ανεπάρκεια, λόγω της παρατεταμένης θέσης, είτε λόγω της μηχανικής επιβάρυνσης πάνω στις αρθρικές δομές, στις συσταλτές δομές (μύες) , τους τένοντες ή στις ενθέσεις του περιόστεου. Ο πόνος επιμένει όσο η κακή στάση διατηρείται, αλλά υποχωρεί μόλις διορθωθεί η στάση. Σε αυτή τη περίπτωση δεν υπάρχει παθολογία.

Στη πραγματικότητα το "πιάσιμο" δεν μπορεί να λογιστεί ως πόνος, αλλά είναι σαφώς ενοχλητικό. Μάλιστα κινητοποιεί τον πάσχοντα να αλλάξει στάση ή να διαταθεί. Αυτό το διαφοροποιεί από τον κλασικό πόνο, που μας προτρέπει σε περιορισμό της κίνηση, ενώ αντίθετα το "πιάσιμο" ενθαρρύνει τη κίνηση.

Πως αντιμετωπίζεται το πιάσιμο στους μύες

Στη περίπτωση που το πιάσιμο συνδέεται με κινήσεις ή συνήθειες στάσης, τότε πρόκειται για μηχανικού τύπου ενεργοποίηση της ίδιουποδοχέων, οπότε απαιτείται επανεκπαίδευση του εγκεφάλου. Δεν σκεφτόμαστε πως θα βαδίσουμε, πως θα καθίσουμε, πως θα φάμε ή πως θα εκτελέσουμε ένα σημαντικό σύνολο αυτόματων δραστηριοτήτων μας. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν ως 'δεδομένα αποθηκευμένα' στο εγκέφαλό μας.

Μπορούμε να αλλάξουμε αυτά τα δεδομένα και να επαναπρογραμματιστούμε;

Ο εγκέφαλος μας τροποποιείται καθημερινά τόσο ανατομικά όσο και λειτουργικά ως απάντηση στα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον. Πράγμα το οποίο πολύ απλά σημαίνει , ότι ο εγκέφαλος μας - παρά το τι τείνουμε να πιστεύουμε- δεν σταματά να αλλάζει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Η ικανότητα αυτή ονομάζεταιπλαστικότητα και όπως ακριβώς η πλαστελίνη μας επιτρέπει να αλλάζουμε συνεχώς το σχήμα της, έτσι και ο εγκέφαλος μας επιτρέπει με τα κατάλληλα ερεθίσματα να τον αναδιαμορφώσουμε και να του μάθουμε...πώς να μαθαίνει. (Περισσότερες πληροφορίες στο άρθρο: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ!)

Τι μπορεί να γίνει όμως στις περιπτώσεις που οι ασθενείς παραπονούνται για χρόνιο πιάσιμο που παραμένει για ώρες ή ημέρες, έρχεται και φεύγει, χωρίς να συνδέεται με τη στάση του σώματος ή κινήσεις;

Σε αυτή τη περίπτωση, η καλύτερη επιλογή που έχουμε, είναι να αντιμετωπίσουμε την αίσθηση του πιασίματος όπως θα αντιμετωπίζαμε τον χρόνιο πόνο. Αυτό γιατί και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για δυσλειτουργία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ).

Ο πόνος, όπως έχει τονισθεί, είναι ο "κίνδυνος" που αντιλαμβάνεται ο Εγκέφαλος για πιθανή βλάβη - δυσλειτουργία ιστού. Τον αντιλαμβάνεται ως μήνυμα που του στέλνουν οι ιστοί, από οποιοδήποτε σημείο του σώματος, μέσω των νευροδιαβιβαστών του νευρικού συστήματος, δηλαδή μέσω χημικών ερεθισμάτων. Ο χρόνιος πόνος, δηλαδή ο πόνος που διαρκεί περισσότερο από τρείς μήνες, είναι στη πραγματικότητα αποτέλεσμα χημικών - ορμονικών αλλαγών στο σώμα, που οφείλονται στη δυσλειτουργία του ΚΝΣ.

Η αίσθηση του πιασίματος που παραμένει για ώρες ή ημέρες, έρχεται και φεύγει, χωρίς να σχετίζεται με κινήσεις ή τη στάση του σώματος, έχει να κάνει περισσότερο με το νευρικό σύστημα, που ευαισθητοποιείται, είτε περιφερικά, είτε κεντρικά, στην ανάγκη για μεγαλύτερη αιματική ροή σε συγκεκριμένες περιοχές. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω τοπικής φλεγμονής, ευαισθητοποίησης των επινεφριδίων, αυξημένη ευαισθητοποίηση στο ραχιαίο κέρατο του νωτιαίου μυελού ή ακόμη από μαθησιακή προσαρμογή σε συγκεκριμένο περιβάλλον με συγκεκριμένη αίσθηση, για παράδειγμα μπροστά από έναν υπολογιστή νιώθω ηλίθιος.

Θεωρώντας φυσικά πως το πιάσιμο είναι πολύ ήπια αίσθηση σε σχέση με τον χρόνιο πόνο, αλλά και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για "παραφωνία" του εγκεφάλου μας, αν θεωρήσουμε ότι ο εγκέφαλος είναι ο μαέστρος που ελέγχει την αρμονική λειτουργία του οργανισμού. Σε αυτή τη περίπτωση ο θεραπευτής πρέπει να "προκαλέσει" τον ασθενή ώστε να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες του σώματος του για "αυτοδιόρθωση", για λειτουργική αρμονία, δηλαδή την ομοιόσταση και, τελικά την επανεκκίνηση του οργανισμού.

Μια θεραπευτική προσέγγιση, προς αυτή τη κατεύθυνση προτείνω μέσα από το βιβλίο μου: "ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ - η παραφωνία του εγκεφάλου - μια εναλλακτική πρόταση".

 

Προτείνεται ο συνδυασμός της Κρανιοϊερής Θεραπείας του Dr John Upledger και της Νευροθεραπείας με τη χρήση των Νεύρο-αντανακλαστικών σημείων.

Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μία μέθοδος θεραπείας, μη φαρμακευτική, με ήπιους χειρισμούς που εφαρμόζει ο θεραπευτής σε διάφορα σημεία του σώματος του ασθενή για να αποκαταστήσει την ισορροπία στο κρανιοϊερό σύστημα, με στόχο να ενεργοποιήσει την διαδικασία αυτοδιόρθωσης που θα οδηγήσει στην 'ομοιόσταση'. Πρόκειται για μια "εν τω βάθει" τεχνική που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο σώμα ως «ολότητα». Το κρανιοϊερό σύστημα είναι ένα λειτουργικό σύστημα που περιλαμβάνει τα κρανιακά οστά, τη σπονδυλική στήλη, το ιερό οστούν, τις υποκείμενες μηνιγγικές μεμβράνες, όλες τις άλλες δομές που συνδέονται με τις μήνιγγες και το Εγκεφαλονωτιαίο Υγρό (ΕΝΥ). Τα κρανιακά οστά και το ιερό οστούν χρησιμοποιούνται ως οστέινες λαβές για να επιτευχθεί η πρόσβαση στην υποκείμενη σκληρά μήνιγγα και να απελευθερωθούν οποιοιδήποτε περιορισμοί μέσα στο σύστημα. Όταν απελευθερωθούν οι περιορισμοί, ο οργανισμός λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Ο Dr John Upledger, ο θεμελιωτής της Κρανιοϊερής Θεραπείας, αναφερόμενος στο θέμα είχε πει: «Είναι σαν να απομακρύνονται πέτρες από ένα ποτάμι κι έτσι δεν παρεμποδίζεται η ροή του νερού».

Τα νεύρο-αντανακλαστικά σημεία (NR) είναι συγκεκριμένα σημεία που αφορούν χιλιοστά από το περιόστεο των οστών του άκρο πόδα. Θεωρούμε ότι αυτά τα μικρά σημεία αναλογικά αντανακλούν σε συγκεκριμένα νεύρα του σώματος, άρα και στους ιστούς που ελέγχονται από αυτά. Έχει διαπιστωθεί ότι όταν πιέζουμε/ερεθίζουμε αυτά τα σημεία, προκαλείται ένα άμεσο αποτέλεσμα στα αντίστοιχα νεύρα και στους ιστούς-στόχους. Ο θεραπευτής επιλέγει τα κατάλληλα –ανάλογα με το προσδοκώμενο όφελος- σημεία και τους ασκεί πίεση. Με τον τρόπο αυτό μεταφέρει ερεθίσματα, μέσω του νευρικού συστήματος, ώστε να προκληθεί θεραπευτική μεταβολή στις δομές-στόχος. Εάν το νεύρο ή οι ιστοί-στόχος δυσλειτουργούν, τα σημεία θα αντιδράσουν εκλύοντας άλγος. Η πίεση διατηρείται έως ότου φύγει το άλγος (όχι πάντως περισσότερο από 15 δευτερόλεπτα).

Η Νευροθεραπεία διά χειρισμών (MNT) είναι μία θεραπευτική μέθοδος που αφορά λειτουργικές διαταραχές στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, στο μυοσκελετικό σύστημα και στο σύστημα των σπλάχνων. Η θεραπευτική αγωγή εστιάζει, μέσω αντανακλαστικών ερεθισμάτων και νευρο-ρεφλεξολογίας (NR), στην πρόκληση μεταβολών στο περιφερικό νευρικό σύστημα (ΠΝΣ), στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα (ΑΝΣ), προκειμένου να αποκαταστήσει δυσλειτουργίες που προκλήθηκαν είτε ως αιτία είτε ως συνέπεια κάποιας ήδη υπαρκτής ή δυνητικής βλάβης ιστών / περιβάλλοντος στο σώμα.

Συνδυασμός Κρανιοϊερής Θεραπείας και Νευροθεραπείας

Με βάση τα προαναφερθέντα συμπεραίνουμε ότι μέσω της Κρανιοϊερής Θεραπείας διευκολύνουμε το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα να αποκτήσει ένα ισορροπημένο περιβάλλον ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά, ενώ μέσω της Νευροθεραπείας και των νευρο-αντανακλαστικών σημείων στα πέλματα μπορούμε να επιδράσουμε σε ιστούς – στόχους, επιδιώκοντας να επιτύχουμε συγκεκριμένα θεραπευτικά αποτελέσματα, που εξαρτώνται από τις ατομικές ανάγκες του κάθε ασθενή. Ενισχύουμε, έτσι, το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι η Κρανιοϊερή Θεραπεία δεν απευθύνεται σε συγκεκριμένες παθήσεις, αλλά σε περιπτώσεις δυσλειτουργίας του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, σε αντίθεση με την Νευροθεραπεία κατά την οποία επικεντρώνουμε τη προσοχή μας κάθε φορά στη συγκεκριμένη παθολογία του ασθενή, επιλέγοντας ανάλογα τα νευρο-ανατανακλαστικά σημεία που θα διεγείρουμε.

Ο προτεινόμενος συνδυασμός έχει τη δυναμική να συνεισφέρει περισσότερα στη μεταβολή της διαταραγμένης λειτουργικότητας του οργανισμού, ώστε να αποκαταστήσει την αρμονία και την ισορροπία του, ενισχύοντας την προσαρμοστικότητα του• κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της ομοιόστασης.

Άλλοι τρόποι αντιμετώπισης

1. Διατάσεις, χρήσιμες σε περιπτώσεις συνδρόμου στάσης, παρά σε χρόνιο πιάσιμο
2. Μυοπεριτονιακή απελευθέρωση
3. Επανεκπαίδευση της στάσης
4. Ασκήσεις ενδυνάμωσης, σε πλήρες εύρος κίνησης των αρθρώσεων
5. Δραστηριότητες όπως το βάδισμα και το κολύμπι, τουλάχιστον για 20 έως 30 λεπτά της ώρας
6. Γιόγκα, διαλογισμός κ.α.
7. Εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Όταν αισθάνεστε πιασμένοι, να θυμάστε πως πρόκειται για μια αίσθηση και όχι απαραίτητα μια παθολογική κατάσταση που ζητά μια επιθετική δομική λύση. Όπως συμβαίνει με τις αισθήσεις, επιδεινώνεται με την ευαισθητοποίηση, και όπως οι άλλες μορφές ευαισθητοποίησης, βελτιώνεται με την ενσυναίσθηση.

ΠΗΓΕΣ

A Guide to Better Movement, Todd Hargrove, CR, CFP

ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ - η παραφωνία του εγκεφάλου - μια εναλλακτική πρόταση", Χαρ. Τιγγινάγκας, Αθήνα 2015, ISBN: 978-960-99167-1-4

Επιληψία

Έχετε τριγλυκερίδια; Τι πρέπει να αλλάξετε στην διατροφή και τον τρόπο ζωής σας για να τα μειώσετε;

 

Eπιμέλεια Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr

Πρόσφατα πραγματοποιήσατε το ετήσιο check up σας και ίσως ανακαλύψατε ότι έχετε υψηλά τριγλυκερίδια. Τα τριγλυκερίδια αποτελούν μία σημαντική πηγή ενέργειας για το σώμα αλλά τα υψηλά επίπεδα τους μπορεί να βλάψουν την καρδιά. Όπως και η χοληστερόλη, η αύξηση των τριγλυκεριδίων μπορεί να οδηγήσει σε βουλωμένες αρτηρίες και πιθανόν σε καρδιακή ανακοπή ή σε εγκεφαλικό επεισόδιο. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των τριγλυκεριδίων.

Γιατί τα τριγλυκερίδια χρήζουν προσοχής

Τα υψηλά τριγλυκερίδια μπορεί να είναι μέρος μίας κατάστασης που ονομάζεται «μεταβολικό σύνδρομο». Η ασθένεια αυτή μπορεί επίσης να περιλαμβάνει:

·      Χαμηλά επίπεδα της «καλής» χοληστερόλης HDL

·      Υψηλή αρτηριακή πίεση

·      Λίπος στην κοιλιά

·      Υψηλά επίπεδα σακχάρου

Το μεταβολικό σύνδρομο αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, εγκεφαλικού και διαβήτη.

Η σημασία της διατροφής

Τα βαριά, λιπαρά γεύματα πριν την ώρα του ύπνου και γενικά η λήψη περισσότερων θερμίδων από αυτές που ο οργανισμός μας «καίει» μπορεί να οδηγήσουν στην αύξηση των τριγλυκεριδίων. Οι βασικοί διατροφικοί ένοχοι είναι η ζάχαρη και τα τρόφιμα με υψηλά επίπεδα κορεσμένων λιπαρών οξέων, όπως είναι το τυρί, το πλήρες γάλα και το κόκκινο κρέας.

Πείτε «όχι» στη ζάχαρη

Εάν αντιμετωπίζετε πρόβλημα με τα τριγλυκερίδιά σας, περιορίστε την κατανάλωση ζάχαρης. Τα τριγλυκερίδια αυξάνονται και με την κατανάλωση «απλών σακχάρων», όπως είναι η φρουκτόζη που βρίσκουμε στα φρούτα. Αποφύγετε τις τροφές που έχουν προσθήκη ζάχαρης, όπως τα γλυκά, τα αναψυκτικά, τα δημητριακά, το γιαούρτι με γεύση και το παγωτό.

Εντοπίστε την κρυμμένη ζάχαρη

Μάθετε να αναγνωρίζετε τα σάκχαρα στις ετικέτες των τροφίμων. Πριν καταναλώσετε ένα τρόφιμο ελέγξτε την ετικέτα για λέξεις όπως: καστανή ζάχαρη, σιρόπι καλαμποκιού, λέξεις που τελειώνουν σε –όζη (δεξτρόζη, φρουκτόζη, γλυκόζη, λακτόζη, μαλτόζη, σουκρόζη), συμπυκνωμένος χυμός φρούτων, μέλι, ζάχαρη βύνης, μελάσα, ακατέργαστη ζάχαρη.

Επιλέξτε δημητριακά ολικής άλεσης

Περιορίστε την κατανάλωση τροφίμων που παρασκευάζονται από ραφιναρισμένο άσπρο αλεύρι, και επιλέξτε δημητριακά ολικής αλέσεως. Με αυτό τον τρόπο θα καταναλώσετε περισσότερες φυτικές ίνες που θα βοηθήσουν στη μείωση των τριγλυκεριδίων.

Επιλέξτε τα σωστά λιπαρά

Η μικρή κατανάλωση λιπαρών μας ευνοεί, αρκεί να ανήκουν στην υγιεινή κατηγορία. Επιλέξτε τρόφιμα που περιέχουν μόνο- και πόλυ-ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως είναι το αβοκάντο, τα αμύγδαλα, το κοτόπουλο χωρίς πέτσα και το ελαιόλαδο. Αποφύγετε τα τρανς λιπαρά που περιέχονται σε πολλά επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως είναι οι τηγανιτές πατάτες, τα αλμυρά σνάκς, τα κέικ, τα πατατάκια και η μαργαρίνη σε ράβδο. Αποφύγετε επίσης τα κορεσμένα λιπαρά που βρίσκονται στο κόκκινο κρέας, το παγωτό, το τυρί και στα τρόφιμα που παρασκευάζονται με βούτυρο.

Βάλτε τα ωμέγα-3 λιπαρά στη διατροφή σας

Είναι γνωστό ότι τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι ωφέλιμα για την καρδιά, αλλά μπορούν επίσης να μειώσουν και τα τριγλυκερίδια. Την επόμενη φορά που θα φάτε σε εστιατόριο, προτιμήστε ψάρι αντί για κρέας. Καταναλώστε ψάρι το λιγότερο δύο φορές την εβδομάδα. Ο σολομός, η πέστροφα, το σκουμπρί, η ρέγγα, ο τόνος και οι σαρδέλες είναι καλές πηγές ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.  Άλλες καλές πηγές  είναι τα καρύδια, ο λιναρόσπορος, το σπανάκι, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τα πράσινα λαχανικά και τα φασόλια.

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για το αν χρειάζεστε συμπληρώματα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων. Οι ειδικές κάψουλες μπορούν να προσφέρουν την απαιτούμενη ποσότητα για τη διαχείριση των τριγλυκεριδίων και την υγεία της καρδιάς αλλά δεν είναι απαραίτητες για όλους, καθώς συνήθως η αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες αρκεί ενώ επίσης η μεγάλη πρόσληψή τους μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία σε κάποιους ανθρώπους. Εάν ο γιατρός σας συμφωνήσει, επιλέξτε κάψουλες με EPA και DHA, δύο ισχυρούς τύπους ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.

Περιορίστε το αλκοόλ

Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, δηλαδή περισσότερο από ένα ποτό την ημέρα για τις γυναίκες και δύο ποτά την ημέρα για τους άνδρες, είναι ένας από τους παράγοντες που αυξάνουν τα τριγλυκερίδια. Για κάποιους ανθρώπους ακόμα και η μικρή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να λειτουργήσει επιβαρυντικά και να οδηγήσει σε αύξηση των τριγλυκεριδίων.

Αποφύγετε τα γλυκά ροφήματα

Ένας από τους πιο εύκολους τρόπους για να μειώσετε τα τριγλυκερίδια είναι η αποφυγή των γλυκών ροφημάτων. Τα αναψυκτικά και τα υπόλοιπα ροφήματα που περιέχουν ζάχαρη ή φρουκτόζη είναι γνωστό ότι αυξάνουν τα τριγλυκερίδια.

Χάστε βάρος

Τα περιττά κιλά, και κυρίως το λίπος που συσσωρεύεται στην περιοχή της κοιλιάς, αυξάνουν τα τριγλυκερίδια. Δεν είναι απαραίτητο να αδυνατίσετε δραματικά για να ρυθμίσετε τα τριγλυκερίδιά σας, αφού ακόμα και η μικρή απώλεια βάρους μπορεί να δράσει ευνοϊκά.

Βάλτε την άσκηση στη ζωή σας

Εάν έχετε περιττό βάρος, η άσκηση μπορεί να σας βοηθήσει να αδυνατίσετε αλλά και να μειώσετε τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων. Στοχεύστε σε 30 λεπτά άσκηση πέντε ημέρες την εβδομάδα, και σιγουρευτείτε ότι έχετε ιδρώσει και ότι έχουν ανέβει οι παλμοί σας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να μειώσετε τα τριγλυκερίδιά σας κατά 20-30%. Εάν δεν είστε συνηθισμένοι στην άσκηση, δοκιμάστε τον χορό, το κολύμπι ή το έντονο περπάτημα.

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας

Εάν οι αλλαγές στη διατροφή και στον τρόπο ζωής δεν επαρκούν, ο ιατρός σας θα σας συστήσει την κατάλληλη για εσάς φαρμακευτική αγωγή.  Οι φιμπράτες, η νιασίνη, οι στατίνες και οι υψηλές δόσεις ιχθυέλαιου, είναι κάποιες από τις φαρμακευτικές επιλογές. Ο ιατρός σας θα ελέγξει το λιπιδαιμικό σας προφίλ (τριγλυκερίδια, τύποι  χοληστερόλης κλπ) για να καθορίσει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για την προστασία της καρδιάς σας.

Πηγή: webmd.com

Διπολική διαταραχή: Τα βασικά σημάδια – Πώς θα καταλάβετε έναν διπολικό

Διπολική διαταραχή (ονομάζεται επίσης και μανιοκατάθλιψη) είναι μια ψυχική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από σοβαρές εναλλαγές της διάθεσης, επαναλαμβανόμενα επεισόδια κατάθλιψης και τουλάχιστον ένα επεισόδιο μανίας.

Η διπολική διαταραχή είναι ένα είδος διαταραχής της διάθεσης που προσβάλλει περισσότερο από 1% των ενηλίκων. Δείτε μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη διπολική διαταραχή:

• Είναι η 5η κύρια αιτία αναπηρίας στον κόσμο.
• Είναι η 9η αιτία πρόωρου θανάτου ή αναπηρίας σε όλο τον κόσμο.
• Ο αριθμός των ατόμων με διπολική διαταραχή που αυτοκτονούν είναι 60 φορές υψηλότερος από εκείνον του γενικού πληθυσμού.
• Οι άνθρωποι που έχουν αυτό το ψυχικό νόσημα διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να υποφέρουν από κατάχρηση ουσιών, όπως ο αλκοολισμός, καθώς και από άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας.
• Οι άντρες την εκδηλώνουν νωρίτερα από τις γυναίκες (κατά μέσο όρο).

Τύποι διπολικής διαταραχής

Η διπολική διαταραχή έχει διάφορους τύπους, όπως η τύπου-1 και η τύπου-2. Ανάλογα με το πόσο γρήγορα συμβαίνουν οι εναλλαγές της διάθεσης, τα επεισόδια της διπολικής διαταραχής μπορεί επίσης να χαρακτηριστούν ως “ανάμικτα” (επεισόδιο εναλλαγής της διάθεσης που διαρκεί λιγότερο από το συνηθισμένο που απαιτείται για τη διάγνωση), τα οποία συμβαίνουν με μεγαλύτερη συχνότητα από το σύνηθες (τέσσερα ή περισσότερα σοβαρά επεισόδια ανά έτος). Περίπου το 40% των ατόμων με διπολική διαταραχή έχει τουλάχιστον μία περίοδο ταχείας εναλλαγής διάθεσης κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Για κάθε είδος και διάρκεια της ασθένειας, ο ασθενής βιώνει σημαντικά προβλήματα που παρεμβαίνουν στην καθημερινότητά του (εργασία, κοινωνικές σχέσεις κλπ) και μπορεί να απαιτηθεί νοσηλεία, ή μπορεί να έχει ψυχωσικά συμπτώματα (για παράδειγμα, παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις).

Η διάγνωση της διπολικής διαταραχής τύπου-1 προϋποθέτει το άτομο να έχει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο, αλλά δεν απαιτεί προϊστορία μείζονος κατάθλιψης. Η διπολική διαταραχή τύπου-2 διαγιγνώσκεται αν το άτομο έχει βιώσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μείζονος κατάθλιψης και τουλάχιστον ένα επεισόδιο υπομανίας (ηπιότερη μορφή μανίας).

Σημάδια και συμπτώματα της διπολικής διαταραχής

Για να εξεταστεί η πιθανότητα διπολικής διαταραχής, το άτομο πρέπει να έχει εκδηλώσει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο. Τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου επεισοδίου πρέπει να διαρκέσουν τουλάχιστον μια εβδομάδα και να περιλαμβάνουν:

• Αυξημένη, επιθετική, ή ευερέθιστη διάθεση
• Σκέψεις που “τρέχουν” διαρκώς από το ένα θέμα στο άλλο
• Αλλαγές στην ομιλία (γρήγορη, υπερβολική ομιλία)
• Μειωμένη ανάγκη για ύπνο
• Μεγαλοπρεπείς πεποιθήσεις (για παράδειγμα, το να πιστεύει το άτομο ότι έχει υπερδυνάμεις ή κάποιο υπερβολικό ταλέντο ή αδυναμία)
• Διαρκείς αλλαγές θεματικών ενοτήτων στην ομιλία (το άτομο αλλάζει επανειλημμένα αντικείμενο συζήτησης σε θέματα που δεν σχετίζονται μεταξύ τους)
• Αυξημένη δραστηριότητα και προσήλωση σε καθημερινούς, απλούς “στόχους”
• Παρορμητικότητα και κακή κρίση (όπως οι παράλογες δαπάνες, το υπερβολικό ξεφάντωμα και η ασυδοσία στις πράξεις)

Τα συμπτώματα ενός μανιακού επεισοδίου της πρώιμης (δηλαδή σε νεαρή ηλικία) εμφάνισης διπολικής διαταραχής τείνουν να περιλαμβάνουν ξεσπάσματα θυμού και οργής, καθώς και ευερεθιστότητα, σε αντίθεση με την επεκτατική -υπερβολικά αυξημένη- διάθεση που παρατηρείται στους ενήλικες. Ο έφηβος με διπολική διαταραχή είναι πιο πιθανό να παρουσιάζει κατάθλιψη και ανάμικτα επεισόδια με γρήγορες εναλλαγές στη διάθεση.

Παρά τις διαφορές στα συμπτώματα της διπολικής διαταραχής σε εφήβους και παιδιά σε σύγκριση με τους ενήλικες, πολλοί άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με ορισμένα είδη παιδικής διπολικής διαταραχής εξακολουθούν να έχουν αυτά τα συμπτώματα και ως ενήλικες. Τα συμπτώματα της ασθένειας σε γυναίκες τείνουν να περιλαμβάνουν περισσότερο καταθλιπτικά επεισόδια και αυξημένο άγχος με μεγαλύτερη συχνότητα επεισοδίων σε σύγκριση με τους άνδρες.

Παρά το γεγονός ότι ένα σημαντικό καταθλιπτικό επεισόδιο δεν αποτελεί από μόνο του προϋπόθεση για τη διάγνωση της διπολικής διαταραχής, τέτοιου τύπου επεισόδια (καταθλιπτικά) συχνά εναλλάσσονται με μανιακά επεισόδια. Μάλιστα η επίμονη και διαρκής θλίψη εμφανίζεται πιο συχνά από ό,τι η μανία σε πολλούς ανθρώπους με διπολική διαταραχή.

Τα χαρακτηριστικά των καταθλιπτικών επεισοδίων περιλαμβάνουν μια σειρά από τα ακόλουθα συμπτώματα: 

• Επίμονη κατάθλιψη ή ευερέθιστη διάθεση
• Μειωμένο ενδιαφέρον για προηγουμένως ευχάριστες δραστηριότητες
• Αλλαγές ή προβλήματα στην όρεξη, το σωματικό βάρος, ή τον ύπνο
• Ευερεθιστότητα ή έλλειψη δραστηριότητας
• Αυξημένη συχνότητα κόπωσης
• Αίσθημα αναξιότητας
• Δυσκολία στη συγκέντρωση
• Σκέψεις θανάτου ή σκέψεις/σχέδια/πράξεις αυτοκτονίας

www.medicinenet.com

Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: Να πίνετε μέχρι 10 γραμμάρια αλκοόλ

Προσπάθεια να οριοθετηθεί το «πλαφόν»

Υπάρχει επιστημονική ομοφωνία διεθνώς ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να πίνουν πολύ αλκοόλ, για να μην επιβαρύνουν την υγεία τους ποικιλοτρόπως. Δεν υπάρχει όμως καμία συμφωνία για το πόσο είναι το «πολύ», καθώς παρατηρούνται τεράστιες διαφορές μεταξύ των χωρών, όσον αφορά το τι θεωρείται ασφαλές, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.

Μάλιστα, οι περισσότερες χώρες έχουν προτιμήσει να αποφύγουν το ζήτημα και να μην εκδώσουν κάποια σύσταση με συγκεκριμένο «πλαφόν» στην κατανάλωση αλκοόλ. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με πολλές μελέτες, οι γυναίκες δεν πρέπει να μείνουν πάνω από μια μερίδα αλκοόλ τη μέρα, ενώ οι άνδρες δύο.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει ως «στάνταρντ» μερίδα τα δέκα γραμμάρια καθαρού αλκοόλ, συστήνοντας τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες να μην ξεπερνούν τα δύο ποτά τη μέρα, άρα τα 20 γραμμάρια αλκοόλ. Οι περισσότερες χώρες του πλανήτη όμως δεν ακολουθούν αυτό τον ορισμό.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Κρις Χάμφρις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Addiction" (Εθισμός), εξέτασαν στοιχεία από 75 χώρες και διαπίστωσαν ότι, από αυτές, λιγότερες από τις μισές (37) διέθεταν κάποιο επίσημο όριο ή κανονισμό για το τι πρέπει να θεωρείται «στάνταρντ» μερίδα και άρα εντός ορίων κατανάλωση αλκοόλ. Όμως και αυτές ακόμη εμφανίζουν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ τους, της τάξης έως του 250%.

 Έτσι, ως μερίδα ποτού θεωρούνται τα οκτώ γραμμάρια αλκοόλ στη Βρετανία και στην Ισλανδία, ενώ στην Αυστρία η «στάνταρντ» μερίδα είναι σχεδόν τριπλάσια (40 γραμμάρια). Ένα ποτό οκτώ γραμμαρίων αλκοόλ ισοδυναμεί με 250 ml μια μπύρας με περιεκτικότητα 4% σε αλκοόλ, με 76 ml κρασιού με περιεκτικότητα 13% σε αλκοόλ και με 25 ml ποτού με περιεκτικότητα 40% σε αλκοόλ (ουίσκι, βότκα κ.α.).

Στη Χιλή μπορεί να πιεί κανείς 56 γραμμάρια αλκοόλ τη μέρα και, παρόλα αυτά, θεωρείται ότι είναι πότης χαμηλού κινδύνου, ενώ η Ισλανδία θεωρεί χαμηλό κίνδυνο, αν κανείς δεν ξεπερνά τα δέκα γραμμάρια αλκοόλ ημερησίως.

Ετσι ωφελεί η καθημερινή λήψη ασπιρίνης τους 50άρηδες

 

Οι άνθρωποι στα 50 ή στα 60 τους ωφελούνται αν παίρνουν μια ασπιρίνη καθημερινά, καθώς αυτή δρα προληπτικά για έμφραγμα, εγκεφαλικό ή ,, σύμφωνα με νέες συστάσεις μιας κυβερνητικής επιτροπής ειδικών των ΗΠΑ.

Το μεγαλύτερο όφελος έχουν όσοι ξεκινούν την ασπιρίνη μεταξύ 50 και 60 ετών. Το όφελος είναι μικρότερο για όσους την ξεκινούν μετά τα 60 τους, ενώ είναι μεγαλύτερο όσο νωρίτερα ξεκινά κανείς, όχι όμως πριν τα 40 (ούτε μετά τα 70).

Η νέα σύσταση αφορά άτομα 50 έως 69 ετών, άνδρες και γυναίκες, που δεν ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για πρόκληση αιμορραγίας λόγω της προληπτικής θεραπείας με ασπιρίνη.

Σύμφωνα με την επιτροπή (U.S. Preventive Services Task Force), με επκεφαλής την καθηγήτρια Κίρστεν Μπίμπινς-Ντομίνγκο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Annals of Internal Medicine", η λήψη μιας χαμηλής δόσης ασπιρίνης (81 μιλιγκράμ) κάθε μέρα είναι ένας φθηνός και αποτελεσματικός τρόπος να μειωθεί ο καρδιαγγειακός κίνδυνος, αλλά και ο κίνδυνος για ορισμένες μορφές καρκίνου.

Όμως όσο οι άνθρωποι γερνάνε, τόσο αυξάνουν οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις της ασπιρίνης, κυρίως η πιθανότητα γαστρεντερικής ή εγκεφαλικής αιμορραγίας, με συνέπεια στο ισοζύγιο οφέλους-κόστους η πλάστιγγα σταδιακά να γέρνει σε βάρος της.

Η Μπίμπινς-Ντομίνγκο δήλωσε ότι θα πρέπει κανείς να παίρνει ασπιρίνη καθημερινά για τουλάχιστον πέντε έως δέκα χρόνια (ανάλογα με τον άνθρωπο) για να δει οφέλη όσον αφορά την προστασία από καρκίνο του παχέος εντέρου. Για την καρδιαγγειακή προστασία (εμφράγματα και εγκεφαλικά), η δράση της ασπιρίνης είναι πιο άμεση, μέσα στην πρώτη πενταετία.

Η ασπιρίνη εμποδίζει τη δημιουργία θρόμβων στο αίμα, κάτι επικίνδυνο ιδίως για όσους έχουν στένωση αρτηριών λόγω αθηροσκλήρωσης. Ο ρόλος της στον καρκίνο του εντέρου, από την άλλη, δεν έχει ακόμη κατανοηθεί καλά, αλλά φαίνεται πως μειώνει τη χρόνια φλεγμονή που μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους ειδικούς, προτού αρχίσουν να παίρνουν ασπιρίνη καθημερινά, όλοι πρέπει προηγουμένως να συμβουλευθούν τον γιατρό τους.

Πηγή: Ετσι ωφελεί η καθημερινή λήψη ασπιρίνης τους 50άρηδες | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/261612/etsi-ofelei-i-kathimerini-lipsi-aspirinis-toys-50arides#ixzz45h0JCdlp